Białaczka po chorobie Hodgkina czesc 4

Pacjenci leczeni chemioterapią i radioterapią mieli względne ryzyko wynoszące 7,7, co nie różniło się znacząco od względnego ryzyka związanego z samą chemioterapią (P = 0,45). Szacunki ryzyka w tabeli 3 miały podobną wielkość (odpowiednio 8,6 i 9,7), gdy wykluczono pacjentów przypadku i kontrole zidentyfikowane przez szpitale. Tabela 4. Tabela 4. Rozkład przypadków białaczki ostrej lub nielimfocytowej według rodzaju chemioterapii. * Dla każdego rodzaju terapii skojarzonej stosowanej w leczeniu choroby Hodgkina i dla każdego zastosowanego środka alkilującego pojedynczo, w tabeli 4 przedstawiono liczbę pacjentów z przypadkami i kontrolowane leki. Wśród kombinacji zdecydowanie najszerzej stosowanym w okresie badania był rodzaj mechloretaminy-prokarbazyny, a następnie kombinacje cyklofosfamid-prokarbazyna i doksorubicyna-dakarbazyna. Stosunkowo niewielu pacjentów otrzymywało pojedyncze leki. Średnio pacjenci zakwalifikowani do badania przez sześć uczestniczących szpitali otrzymywali nieco bardziej intensywną chemioterapię niż te określone w rejestrach nowotworów populacyjnych (54 vs. 46% kontroli leczonych chemioterapią, a średnia 8 vs. 7 cykle na pacjenta wśród leczonych kontroli).
Tabela 5. Tabela 5. Względne ryzyko ostrej lub nielimfocytowej białaczki u pacjentów z wybranymi historiami chemioterapii, niezależnie od radioterapii. W przypadku kilku kategorii chemioterapii było wystarczająco dużo pacjentów, którzy nigdy nie otrzymali żadnego innego typu, aby umożliwić oszacowanie względnego ryzyka związanego z tymi leczeniami. Pięćdziesiąt pacjentów i 117 osób z grupy kontrolnej przeszło na przykład chemioterapię tylko typu mechloretamina-prokarbazyna, a ich względne ryzyko w porównaniu z pacjentami, którzy otrzymali tylko radioterapię wyniosło 6,4. Tabela 5 pokazuje kategorie chemioterapii, dla których możliwe było tego rodzaju oszacowanie, oraz liczby pacjentów i pacjentów kontrolnych. Odpowiednie szacunki ryzyka względnego odnoszą się do wskazanej kategorii chemioterapii, niezależnie od tego, czy pacjent był poddawany radioterapii. Istotne zwiększenie ryzyka było widoczne u pacjentów otrzymujących chemioterapię mechloretamina-prokarazyna lub cyklofosfamid-prokarazyna lub chlorambucil. Tabela 5 pokazuje także względne ryzyko związane z historią otrzymywania mechloretaminy-prokarazyny i co najwyżej jednego innego rodzaju chemioterapii, kombinacji lub pojedynczego czynnika. Ryzyko było znacząco zwiększone w przypadku osób, które otrzymywały tylko mechloretaminę-prokarazynę i samą winblastynę (4.7) oraz tych, które otrzymywały jedynie mechloretaminę-prokarazynę i lomustynę (12,0). Żadne z ryzyk związanych z otrzymaniem mechloretaminy-prokarazyny i co najwyżej innego rodzaju chemioterapii różniło się znacząco od ryzyka wynikającego z samych kombinacji mechloretaminy i prokarazyny.
Tabela 6. Tabela 6. Względne ryzyko ostrej lub nielimfocytarnej białaczki według całkowitej dawki promieniowania do szpiku kostnego i rodzaju chemioterapii. * Następnie ograniczyliśmy naszą uwagę do 60 pacjentów i 275 pacjentów, którzy otrzymali radioterapię samodzielnie lub większość, radioterapia i kombinacje mechloretaminy i prokarazyny
[patrz też: ospa bostońska zdjęcia, choroba bostońska, wirus bostoński okres zarażania ]