Występowały jednak różnice w czynnikach wpływających na to ryzyko, takie jak młodszy wiek biorcy krwi pępowinowej (co mogłoby skutkować zmniejszeniem ryzyka) lub fakt, że mniej pacjentów w grupie krwi pępowinowej niż w grupa szpiku kostnego otrzymała kombinację metotreksatu i cyklosporyny w profilaktyce przeciwko GVHD (co mogłoby spowodować zwiększone ryzyko) .23,24 Zastosowaliśmy wielowymiarowe modele regresji, aby uwzględnić niezależne efekty każdego potencjalnego czynnika prognostycznego. Analizy te potwierdziły, że ryzyko zakażenia GVHD było niższe po przeszczepieniu krwi pępowinowej niż po przeszczepie szpiku kostnego. Różnica między krwią pępowinową a szpikiem kostnym może być spowodowana właściwościami immunologicznymi limfocytów T pępowinowych, które zmniejszają ich zdolność do indukowania GVHD.1,8, 25-28
W naszym badaniu przeżycie całkowite nie różniło się istotnie pomiędzy biorcami przeszczepów krwi pępowinowej a biorcami przeszczepów szpiku kostnego, niezależnie od wskazania do przeszczepienia i pomimo wolniejszego przeszczepiania po przeszczepieniu krwi pępowinowej. Ogólnie rzecz biorąc, dane sugerują, że krew pępowinowa jest tak samo skuteczna jak szpik kostny jako źródło hematopoetycznych komórek macierzystych dla dzieci, które otrzymują przeszczepy od rodzeństwa identycznego z HLA.
Niewielu pacjentów ma krew pępowinową od rodzeństwa identycznego z HLA dostępnego do przeszczepienia; prawdziwy potencjał tej procedury polega na jej wykorzystaniu dla niepowiązanych odbiorców. W przypadku przeszczepów krwi pępowinowej i szpiku kostnego z niespokrewnionych dawców potrzebne są porównania podobne do tych przeprowadzonych w tym badaniu, zwłaszcza że różnice między tymi grupami pod względem charakterystyki pacjentów mogą być jeszcze bardziej wyraźne niż w grupach pacjentów, którzy otrzymali przeszczepy od pokrewnych dawców. Takie porównania będą również wymagały starannego rozważenia stopnia zgodności histologicznej między dawcą a biorcą.
Podsumowując, dzieci, które otrzymały przeszczepy krwi pępowinowej od rodzeństwa identycznego z HLA, miały niższe ryzyko ostrej i przewlekłej GVHD i dłuższe czasy do odzyskania neutrofili i płytek krwi niż dzieci, które otrzymały przeszczepy szpiku od rodzeństwa identycznego z HLA. Wyniki te uzasadniają systematyczne pobieranie krwi pępowinowej w rodzinach z dzieckiem dotkniętym chorobą, którą można skutecznie leczyć za pomocą alogenicznego przeszczepu krwiotwórczych komórek macierzystych. Wyniki wspierają również dalsze badanie krwi pępowinowej jako źródła komórek macierzystych do przeszczepów od niespokrewnionych dawców.
[więcej w: choroba bostońska jak długo zaraża, skaza limfatyczna, progresja choroby ]
[patrz też: designerskie wieszaki, terapia cranio-sacralna, gabloty informacyjne ]
[patrz też: choroba bostońska jak długo zaraża, choroba bostońska w ciąży, bostonka powikłania ]
