Nagła śmierć jest możliwą konsekwencją kardiomiopatii przerostowej. Kwantyfikacja ryzyka nagłej śmierci pozostaje jednak nieprecyzyjna dla większości pacjentów z tą chorobą. Metody
Oceniliśmy związek pomiędzy wielkością przerostu lewej komory a umieralnością u 480 kolejnych pacjentów z kardiomiopatią przerostową. Pacjentów podzielono na pięć podgrup w zależności od maksymalnej grubości ściany: 15 mm lub mniej, 16 do 19 mm, 20 do 24 mm, 25 do 29 mm i 30 mm lub więcej. Ich wiek wynosił od do 89 lat (mediana, 47).
Wyniki
W ciągu średniego okresu obserwacji wynoszącego 6,5 roku, zmarło 65 z 480 pacjentów (14 procent): 23 nagle, 15 z niewydolnością serca i 27 z przyczyn pozakartkowych lub udaru. Ryzyko nagłej śmierci wzrastało progresywnie i bezpośrednio w stosunku do grubości ściany (P = 0,001), w zakresie od 0 na 1000 osobo-lat (przedział ufności 95 procent, 0 do 14,4) dla grubości ściany od 15 mm do 18,2 na 1000 osobo-lat (95-procentowy przedział ufności, od 7,3 do 37,6) dla grubości ściany 30 mm lub więcej i prawie podwojenie z każdej podgrupy grubości ściany do następnej. Skumulowane ryzyko 20 lat po początkowej ocenie było bliskie zeru w przypadku pacjentów o grubości ścianki równej 19 mm lub mniejszej, ale prawie 40% w przypadku ścian o grubości 30 mm lub większej. W porównaniu z innymi podgrupami pacjenci z hipertrofią ekstremalną byli najmłodsi (średni wiek, 31 lat), a większość (41 z 43) miała łagodne objawy lub brak objawów; spośród 12 pacjentów, którzy w początkowej fazie oceny mieli mniej niż 18 lat, 5 zmarło nagle.
Wnioski
W kardiomiopatii przerostowej wielkość hipertrofii jest bezpośrednio związana z ryzykiem nagłej śmierci i jest silnym i niezależnym prognostykiem rokowania. Młodzi pacjenci ze skrajnym przerostem, nawet z niewielkimi objawami lub bez objawów, wydają się być narażeni na znaczne ryzyko długoterminowe i zasługują na rozważenie interwencji, aby zapobiec nagłej śmierci. Większość pacjentów z łagodnym przerostem jest obarczona niskim ryzykiem i można uspokoić ich prognozy.
Wprowadzenie
Nagła śmierć została uznana za możliwą konsekwencję kardiomiopatii przerostowej od pierwszych współczesnych opisów choroby.1,2 Jednak pomimo 40 lat badań, poszukiwania sposobu identyfikacji pacjentów, którzy mają wysokie ryzyko śmierci nagle sfrustrowany pewnymi cechami tego zaburzenia, w tym częstym brakiem objawów przed nagłą śmiercią, 2-5 wielkimi różnicami w prezentacji klinicznej i rokowaniem, 3-5 względnie niską częstością występowania choroby, 6,7 oraz trudnością rejestracji badać populacje bez uprzedzeń ze względu na skierowanie pacjentów do ośrodków trzeciorzędowych.8-10
Wiadomo, że kilka czynników jest silnymi wskaźnikami wysokiego ryzyka nagłej śmierci u pacjentów z kardiomiopatią przerostową, w tym wcześniej przerwanego zatrzymania krążenia, jednym lub więcej epizodów utrzymującego się częstoskurczu komorowego oraz historią nagłej śmierci u dwóch lub więcej młodych członków rodziny. .3-5 Te cechy są jednak rzadkie w ogólnej populacji pacjentów z kardiomiopatią przerostową. Inne wskaźniki zwiększonego ryzyka, takie jak obecność niedotlenionego częstoskurczu komorowego w ambulatoryjnym monitorowaniu elektrokardiograficznym lub nieprawidłowe wyniki pomiaru ciśnienia krwi w trakcie wysiłku, mają niską wartość predykcyjną wyniku dodatniego .4,5,11-14 Niedawno uzyskano ograniczenia stratyfikacji ryzyka. szczególne znaczenie ze względu na rosnącą dostępność wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów i ich udowodnioną skuteczność w zapobieganiu nagłej śmierci u pacjentów z kardiomiopatią przerostową.
Chociaż istnieją poszlaki świadczące o tym, że młodzi pacjenci ze skrajnym przerostem lewej komory mogą być narażeni na zwiększone ryzyko nagłej śmierci, 16-18 znaczenie hipertrofii jako czynnika ryzyka pozostaje nierozwiązane
[więcej w: końcowy odcinek okrężnicy, elastopatia u dzieci, oseltamiwir ]
[przypisy: designerskie wieszaki, terapia cranio-sacralna, gabloty informacyjne ]
[podobne: choroba bostońska jak długo zaraża, choroba bostońska w ciąży, bostonka powikłania ]
